“ที่นั่นริมฝั่งเจ้าพระยา ลมชายโชยมาเวลาค่ำ
ท้องฟ้าเป็นสีมืดดำ ดาวตกเดือนต่ำราตรี
เป็นคืนที่ทุกสิ่งนิ่งหยุด เงียบเชียบทั้งมนุษย์ภูติผี
ดึกแล้วหลับเถิดนะคนดี มืดมิดเช่นนี้จงหลับตา
 ลืมตาก็ไม่เห็นอะไรหรอก ป่วยการจะกลอกลูกตาหา
ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลา แล้วแต่ดินฟ้าจะพาไป
ผู้คนหลงทางก็ช่างเขา เป็นธุระของเราก็หาไม่
เรียนไปเล่นไปสบายใจ จบแล้วจะได้หางาน
หางานหาเงินเจริญทรัพย์ สินค้าให้จ่ายจับมหาศาล
เกิดมาแล้วชาติหนึ่งพึงสำราญ จะดิ้นรนรำคาญไปไย
ที่นั่นริมฝั่งเจ้าพระยา เป็นคืนที่ทุกวิญญาหลับใหล
หัวใจหยุดเต้นทุกหัวใจ ต้นหญ้าไม้ใบระเนนนอน
มืดฟ้ามืดตามืดสำนึก มืดข้างในลึกลึกเหมือนถูกหลอน
ถ้าฟ้าล่มถล่มทับนาคร ใครเลยจะเดือดร้อนสักคนเดียว…..”

จากกรณีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีมติไม่ให้คณะนิติราษฎร์ใช้ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในการรณรงค์มาตรา 112