เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ตอนเช้าอยู่บ้านเฉยๆ เลยนั่งดูหนังเรื่องนี้ครับ
ผมเองก็งงๆเหมือนกันว่าทำไมเพิ่งได้ดู ทั้งๆที่หน้าหนังนั้น ผมเองก็ชอบหลายอย่าง
ตั้งแต่เพลงประกอบของลุงเบิร์ด (คุณเบิร์ดอายุเท่าคุณแม่ผมครับ เรียกพี่ไม่ลง)
ดารานำอย่างคุณญารินดา (คนที่เพื่อนผมเคยปรามาสตอนเธอออกเทปว่า “ถ้ากูนามสกุล บุนนาค กูก็ทำได้วะ”)
และที่โดนมากๆคือ wallpaper ในใบปิดน่ะล่ะ สีแบบที่อยากได้มาติดที่บ้านมาก
แต่แรงขับจริงๆที่ทำให้ผมหาหนังเรื่องนี้มาดูคือไปอ่านเจอคำวิจารณ์ของใครสักคนนี่ล่ะ เลยทำให้นึกได้ว่ายังไม่ได้ดู
เลยไปหาโหลดมาดู ฮ่าๆๆ (ผู้ปกครองควรได้รับคำแนะนำจากลูกหลานนะครับ)
หลังจากดูจบ พบว่า
- ญารินดา น่ารักมากกกก ขอชมคนเลือกตัวแสดงที่คุณยงยุทธถึงกับออกปากว่าญารินดาตรงกับจินตนาการเค้ามาก
- หมอเก่ง ปากดีมากกก นึกถึงตัวเองสมัยก่อนที่ปากดีประมาณนี้ ซึ่งขอยืนยันว่าผู้ชายปากดี หาผู้หญิงนิยมยากครับ ต่อให้มึงเก่งแค่ไหน นิสัยดีแค่ไหน แต่คุมปากไม่ได้ ก็แดกแห้วไปเหอะ
- ลุงดู over ไปนิดนึง คือหลายคนอาจจะชอบตัวละครตัวนี้นะซึ่งผมก็ชอบ แต่ลุงแกเป็นตัวละครตัวเดียวในเรื่องที่ดูไม่เป็นคนจริงๆ ผมว่าอาจจะเพราะบทมันเกินไปนิด แล้วลุงก็เล่นเกินไปอีกหน่อย เลยออกเป็นตัวการ์ตูนไปบ้าง
- ป้าพิศมัยสวยมาก ผมว่าตอนคุณป้าสาวๆต้องสวยมากๆแน่ๆ
- หลายคนประทับใจเรื่องของลุง-ป้า แต่ผมไม่ค่อยชอบนัก อาจจะเพราะการแสดงของลุงที่มันล้นๆตามความรู้สึกผม
- ผมชอบเรื่องของฝ้ายกับหมอเก่งแล้วก็โอมมากกว่า คนดูอาจจะคิดว่าโอมแม่งเหี้ยพอสมควร คือมึงเลิกกับเค้าแล้ว ยังไปพัวพันให้เค้าทำใจยากทำไม แต่ในชีวิตจริงผมก็มีเพื่อนอารมณ์แบบนี้ เคยอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้ เลยพอเข้าใจอารมณ์ทั้งสองฝ่ายบ้าง
- ผมชอบที่โอมพูดว่ามันเลิกกับฝ้ายเพราะ “ฝ้ายดีมาก แต่กูอยากได้เมีย ไม่ใช่เพื่อน”
สรุปแล้วหนังดีตามมาตรฐาน GTH แต่ผมชอบเรื่องของคู่หนุ่มสาวมากกว่า ซึ่งก็อย่างที่บอกว่าเคยอยู่ในสถาณการณ์อย่างนั้นเหมือนกัน ต่างกันแค่ผมไม่ใช่หมอหมาและฝ้ายไม่ได้เป็นรักแรกของผม(ฮา) แถมผมความอดทนน้อยกว่าไอ้หมอเก่งมาก
แนะนำให้ดูครับ feel good ดี