จริงๆผมอยากเขียน blog มากครับ
แต่เริ่มไม่ถูก และไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร
ความตีบตันมันเริ่มมาจากบ่ายเมื่อเสาร์วานนี้
ขณะที่เดินวางแผนซื้อของที่ power buy
แล้วเห็น tbps รายงานสดการสลายการชุมนุมที่ฝั่งพระนคร
ผมหดหู่ใจ เลยตัดสินใจเดินกลับบ้านมันดื้อๆ
พอกลับมาแล้ว อย่างที่ผมทำคือเปิด twitter ครับ
ครับ.. ผมยอมรับครับว่าไม่กล้าเปิดทีวีดู
แต่เห็น timeline บน twitter แล้วยิ่งหดหู่กว่าเดิม
ถ้าคุณแยกเฉพาะอุดมการณ์ของแดงกับเหลืองออกมา
ผมยืนยันเต็มตีนเลยว่า ผมเห็นด้วยกับอุดมการณ์ของแดงครับ
ผมเชื่อว่า ประชาธิปไตยจะโตได้แบบยั่งยืน เราต้องปล่อยให้มันเป็นไปครับ
ถ้านักการเมืองโกง วันนึงประชาชนจะเรียนรู้ แล้วเค้าก็จะไม่เลือก
ผมพูดมาเป็นร้อยๆครั้งว่า ประชาธิปไตยไม่มีทางลัด มันต้องเรียนรู้ มันต้องอดทน
เวลาแดงออกมาทุกครั้ง ผมจะเอาใจช่วยเสมอ
เอาใจช่วยว่า วางแผนดีๆ ให้เชื่อสายพิราบ อย่าเชื่อสายเหยี่ยว
สร้างแนวคิดให้คนอื่นๆเห็นให้ได้ว่า คุณเรียกร้องอะไร
แต่ “สื่อ” ก็ไม่เคยออกข่าวอะไร ไปไกลกว่าประเด็นคุณทักษินเลย
และประเด็นคุณทักษิน ทำให้คนชั้นกลางทั้งหลาย
มองไม่เห็นและไม่ได้ยินสิ่งที่คนเสื้อแดงพยายามจะบอก
คนเสื้อแดงจึงถูกมองจากคนเมืองทั้งหลายว่า
“มัน” “ถูกซื้อ” และ “หลอกมา”
ผมเชื่อเหมือนหลายคนว่า มีการจ้างกันมาแน่นอน
แต่ผมก็เชื่อเองล่ะว่ามีอีกหลายคนที่ไม่มีใครจ้าง เค้ามากันเอง
ผมเห็นแม่ค้าแผงข้าวแกงรายใหญ่ของสีลม โพกผ้าแดงขายอาหารอย่างทรนง
วันที่แดงมาชุมนุมหน้าธนาคารกรุงเทพสีลม
เค้าถูกซื้อมาเหรอ หรือถูกจ้างมาเหรอ คุณเชื่ออย่างนั้นเหรอ?
ถ้าคุณเริ่มต้นเรียกคนเสื้อแดงว่า “มัน”
ถ้าก่อนเมื่อวานคุณคิดว่า “พวกมัน ควรไปตายซะ”
ถ้าคุณเรียกคนที่นอนอยู่ตรงนั้น ชุมนุมอยู่ตรงนั้นว่า “ควาย”
บ้านเมืองเราก็ไปไกลเกินกว่าจะมานั่งสมานฉันท์แล้วครับ
ถ้าคนกรุงเทพฯคิดว่าทำยังไงก็ได้ ให้แดงหายไปจากถนน แล้วเราจะกลับสู่ความสงบสุข
ผมว่าคนกรุงก็ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน
วันนี้มีคนตายแล้ว 20 คน
ถ้าเค้าถูกจ้างมา ทำไมเค้ายังไม่กลับครับ
คุณเชื่อว่า เราจ้างคนมาตายได้เหรอครับ จ้างได้จริงๆเหรอครับ
ถ้าจ้างได้จริงๆ ต้องจ้างเท่าไหร่เหรอครับ
มีคำถามมากมายเกี่ยวกับคนเสื้อแดง ที่ถ้าเราลองตั้งคำถาม
เราอาจจะได้คำตอบที่คาดไม่ถึง คำตอบที่คุณไม่เคยคิดมาก่อน
เมื่อตั้งคำถาม คุณจะได้คำตอบ
เมื่อได้คำตอบ คุณจะได้เหตุผล
เมื่อได้เหตุผล คุณจะเข้าใจ
เมื่อพวกเราเข้าใจกันเมื่อไหร่
วันนั้นล่ะครับที่ความสงบมันจะเริ่มกลับมา
ลองเข้าใจเค้าหน่อยดีไหมครับ ว่าเค้าเรียกร้องอะไร
ผมว่ามันก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร เพราะถึงคุณจะเข้าใจ
คุณยังมีประชาธิปไตยที่ให้สิทธิ์ที่จะ “ไม่เห็นด้วย” ได้อยู่ดี
ขอบคุณครับ เป็น blog ที่บรรยายความรู้สึกได้ตรงกับที่ผมรู้สึกมาก แต่ผมไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้แบบนี้ ขออนุญาตนำไปโพสให้คนอื่นอ่านต่อนะครับ
เห็นด้วยเรื่องประชาธิปไตยไม่มีทางลัด แต่เรียกร้องให้ยุบสภานี่ มันเรียกร้องทางลัดนะ ทำไมไม่รอให้มันมีกระบวนการยุบของมันเอง ผลการเลือกตั้งหลังจากนี้ พรรคไหนได้มาก ก็ต้องเคารพเขาต่อไป เพราะประเทศเรายังต้องถูกพัฒนาอีกนาน
ยุบสภาเป็นกระบวนการครับ
ถือเป็นทางออกหนึ่งเมื่อบ้านเมืองยริหารไม่ได้ครับ
แต่ทางลัดที่ผ่านมาคือ เราไม่อยากรอเลือกตั้ง แล้วก็เรียกร้องให้ปฏิวัติครับ
แล้วทหารก็ทำรัฐประหาร
เราเห็นด้วยกับคุณ