วันนี้มีเมล์จากรุ่นน้องที่โรงเรียนมัธยมของผมส่งมาให้อ่านครับ
เป็นเรื่องความวุ่นวายขายปลาช่อนอะไรสักอย่างของโรงเรียน เรื่องความไม่พอใจผอ. หรือแม้แต่นโยบายบางอย่างของผอ.คนใหม่
เช่นจะ้เปลี่ยนสีเสื้อพละจากสีฟ้าเป็นสีขาว จะทำมัสคอตของโรงเรียนเป็นตัวสิงห์โต อะไรราวๆนั้น

ผมเพิ่งรู้ว่าน้องๆถึงขนาดทำเวบบอร์ดเพื่อมารณรงค์เรื่องนี้กันอย่างจริงจัง แล้วก็มีทะเลาะท้าตีท้าต่อยตามประสาเด็ก
ข้างล่างนี้เป็นข้อความที่ผมตอบในกระทู้หนึ่ง เลยอยากเก็บมาลงใน blog นี้ด้วย

พี่เป็นศิษย์เก่ารุ่น 99 ครับ

พี่มองว่า อะไรก็ตาม มันย่อมมีการเปลี่ยนแปลง และการทำงานนั้น การปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและโยกย้ายนั้น เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา

เรื่องสีเสื้อพละนั้น ก็เหมือนอย่างที่ น้องรุ่น 101 บอกว่า สมัยพี่ๆนั้น เสื้อก็เป็นสีชมพู สีฟ้า สีเหลือง แยกตามชั้นปี พอเปลี่ยนมาเป็นสีฟ้า หรือต่อมาจะเปลี่ยนเป็นสีขาว พี่ว่ามันก็ไม่ได้ทำให้ความเป็นเรา เป็นขอนแก่นวิทยายนเปลี่ยนไป

ความเป็นขอนแก่นวิทยายนนั้น หากมันจะเปลี่ยน มันก็จะเปลี่ยนเพราะคนที่อยู่ภายใต้เสื้อพละนั้นมากกว่าจะเปลี่ยนเพราะสีเสื้อพละ

หรือแม้แต่การเอาสิงห์โตมาเป็นสัญลักษณ์หรือตัวนำโชคอะไรนั้น หากมีการนำมาใช้แล้วผู้คนไม่ยอมรับ คนทั่วไปไม่คิดว่ามันเป็นสัญลักษณ์ สุดท้ายมันก็จะหายไปเองตามเวลา

อะไรคือหัวใจของขอนแก่นวิทยายน พี่ฝากน้องๆตรองดู แล้วพยายามรักษาสิ่งนั้นให้ดีกว่าครับ

สมัยนั้น พี่เข้าเรียนขอนแก่นวิทย์ เพราะความเป็นเลิศทางวิชาการ ความเก่ง ความเข้มข้นของคุณภาพการศึกษา พี่ไม่ได้เข้าเรียนเพราะสีชุดพละ หรือชอบที่สัญลักษณ์โรงเรียนมันดูเท่ หรือเครื่องแบบนักเรียนดูสวยเลยครับ

เรียนให้เก่ง รักษาความดีงามไว้ นั่นล่ะครับคือหัวใจของคำว่า “ขอนแก่นวิทยายน”

ฝากน้องๆทุกคนด้วยนะครับ

พี่รุ่น 99