ไม่ว่าจะเห็นต่างกันอย่างไร
ผมก็เชื่ออย่างหนึ่งว่า หากมันอยู่ในขอบเขตของกฏหมาย เราก็ต้องยอมรับ

ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ถ้าคนไม่เคารพกฏ ไม่เคารพกติกา
ที่นั่นมันก็อยู่ไม่ได้

ประชาธิปไตยมันมีกฏง่ายๆ ว่าทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน ทุกคนสามารถทำอะไรก็ได้หากไม่ไปละเมิดสิทธิของคนอื่น
ไม่ใช่บอกว่า หากมันเป็นไปอย่างที่เราอยากให้มันเป็น เราก็เคารพมัน แต่หากไม่ใช่ ก็มาบอกว่ากติกามีปัญหา

เราจะให้คนอื่นเคารพเราความคิดการตัดสินใจของเราได้ยังไงครับ ถ้าเราไม่เคารพการตัดสินใจของคนอื่น
เรารู้ได้อย่างไรครับว่าคนจบปริญญาเอก มีควาามรู้ตัดสินใจได้อย่างถูกต้องมากกว่าตาสีตาสาที่นั่งทำนาเกี่ยวข้าวอยู่ชนบทของอีสาน

ในเมื่อเราบอกไม่ได้

เราก็ควรยอมรับว่า 1 เสียงของเรา มีค่าเท่ากับ 1 เสียงของผู้อื่น

ถ้าเราไม่เคารพความคิด ศักดิ์ศรีของผู้อื่น
แล้วเราจะมีศักดิ์ศรีอะไรไปขอให้คนอื่นเคารพความคิดเราครับ

คุณจำลอง สนธิ และตัวประกอบอีก 3-4 คน ช่วยตอบผมทีครับ