เมื่อคืน (๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑)
อยู่ดีๆก็มีเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานานเข้ามาทักทาง MSN ครับ
คนแรกเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัํ๊ธยมปลาย เข้ามาชวนให้ไปเรียนต่อโทที่นิด้า ซึ่งมีจุดประสงค์แอบแฝงคือให้ชักชวนสามีเธอซึ่งก็คือเพื่อนสนิทผมให้ไปเรียนด้วย เนื่องจากเบื่อๆที่วันหยุดสามีเอาแต่เล่นเกมส์ ไม่ทำอะไรที่มีสาระอะไร

พอดึกๆ กำลังจะนอน มีเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน เข้ามาทักทายถามสาระทุกข์กันไปเรื่อยๆ แล้วก็วกมาถามเรื่องงานพร้อมทั้งถามรายละเอียดเรื่องสมัครงานไปให้เพื่อนเธออีกคน

มาเช้าวันนี้ผมค่อยมานึกขึ้นได้ว่า เออ… มันแปลกดีเนาัะ อยู่ดีๆก็มีคนที่ไม่เจอกันนานๆโทรมา
มาคิดดูคนเราก็แปลกๆนะครับ ยิ่งพออายุเริ่มมากขึ้น เราเริ่มรู้จักคนใหม่ๆน้อยลงเรื่อยๆ เอาว่าปีที่ผ่านมาผมมีคนที่รู้จักมากขึ้นนับได้ด้วยมือข้างเดียวด้วยซ้ำ ซึ่งมันอาจจะเหมือนที่หลายๆคนเคยบอกว่า ยิ่งอยู่มานานเราก็ยิ่งรู้สึกเบื่อที่จะไปรู้จักคนใหม่ๆ ถ้าไม่ใช่ด้วยหน้าที่บังคับก็ไม่ได้จะไปหาคนมารู้จักจริงจัง และไม่แปลกใจอะไรที่คนเค้าบอกว่าพอผู้หญิงอายุเช้าเลขสาม ถ้ายังไม่ได้แต่งงาน โอกาสมันจะน้อยลงเรื่อยๆ

และยิ่งพออายุมากขึ้นเรากลับมาเริ่มรู้สึกผูกพันธ์กับเพื่อนเก่าๆที่รู้จักมานานมากกว่าคนใหม่ๆ พอเจอเพื่อนเก่าๆมันรู้สึกดีๆบอกใม่ถูก

หรือเำพราะผมเริ่มจะแก่แล้ววะเนี่ย

มันแปลกๆแล้วนะ